یک جنگ‌دیده به فردی اطلاق می‌شود که تجربهٔ مستقیم و ملموس نبردها و درگیری‌های مسلحانه را در کارنامهٔ خود دارد. این افراد، صحنه‌های پرهیاهو و پرخشونت جنگ را از نزدیک مشاهده کرده و در شرایطی سخت و پیچیده، مهارت‌های رزمی و تاکتیکی خود را به کار بسته‌اند. چنین شخصی تنها یک ناظر ساده نبوده، بلکه در فضای واقعی جنگ، ایستادگی و مقاومت را تجربه کرده است.
واژهٔ جنگ‌دیده در ادبیات فارسی، بار معنایی عمیق و گسترده‌ای دارد و تنها به معنای حضور فیزیکی در میدان نبرد نیست، بلکه نشان‌دهندهٔ کسب تجربه‌های گران‌بها و درس‌هایی است که در هیچ محیط آموزشی دیگری قابل فراگیری نیست. این اصطلاح معمولاً برای سربازان و رزمندگانی به کار می‌رود که در طول سال‌های خدمت، پختگی و کارآزمودگی لازم را در رویارویی با دشمن به دست آورده‌اند و از این رو، از احترام و اعتبار ویژه‌ای در میان همرزمان و فرماندهان خود برخوردارند. در متون تاریخی و ادبی، جنگ‌دیده را هم‌معنای جنگ‌آزموده و کاردیده به کار برده‌اند که نشان از مهارت و تبحر فرد در امور رزمی دارد. این لقب، گواهی است بر شجاعت، استقامت و توانایی فرد در مدیریت بحران‌های پیش‌رو؛ ویژگی‌هایی که تنها در کوره‌راه جنگ و درگیری‌های سخت به دست می‌آید و هویتی متمایز به صاحب آن می‌بخشد.