جاروب کردن، مصدر مرکبی است که به معنای رُفتن و پاکیزه‌سازی جایها و سطوح مختلف به‌کار می‌رود. این عمل که با ابزاری به نام جاروب انجام می‌شود، در متون تاریخی و ادبی فارسی با عبارات دیگری همچون جاروب زدن و جاروب کشیدن نیز بیان شده است. برای نمونه، در متون کهن از جمله تذکرة الملوک آمده است: قالی تکانیدن و جاروب کردن متعلق به سرایدار است. این اشاره نشان‌دهندهٔ جایگاه این فعالیت در تقسیم‌کارهای سنتی و مدیریت امور داخلی اماکن بوده است.
در کاربردهای امروزی، جاروب کردن عموماً به فرایند زدودن گرد و غبار و آلودگی‌ها از کف زمین، حیاط، خیابان و دیگر عرصه‌ها اطلاق می‌شود. این عمل ممکن است با استفاده از جاروب‌های دستی یا انواع مکانیزه آن صورت پذیرد. علاوه بر این، جاروب کردن در مفهوم نمادین نیز برای پاکسازی و نظم‌بخشی فضاهای غیرمادی کاربرد دارد و بیانگر تلاش برای ایجاد نظم و پاکی در محیط است.
از دیدگاه زبانی، این واژه همراه با ترکیباتش در ادبیات فارسی ریشه دوانیده و کاربردهای گسترده‌ای دارد. برای دریافت اطلاعات بیشتر دربارهٔ شیوه‌های مختلف بیان این عمل می‌توان به مدخل‌های مرتبط از جمله جاروب زدن و جاروب کشیدن در فرهنگ‌های معتبر زبان فارسی مراجعه نمود.