لغت نامه دهخدا
تافته جگر. [ ت َ / ت ِ ج ِ گ َ ] ( ص مرکب ) کنایه از عاشق است. ( برهان ) ( آنندراج ). عاشق. ( ناظم الاطباء ). || کسی را گویند که علت دق داشته باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
تافته جگر. [ ت َ / ت ِ ج ِ گ َ ] ( ص مرکب ) کنایه از عاشق است. ( برهان ) ( آنندراج ). عاشق. ( ناظم الاطباء ). || کسی را گویند که علت دق داشته باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
کنایه از عاشق است عاشق ٠
💡 تا در دل تو آتش بیداد برفروخت از تف او شدست مرا تافته جگر