( بسخرة ) بسخرة. [ ب َ خ ُ رَ ] ( اِخ ) مرکب از بس بمعنی بسیار و خُرَه یا فُرَّه، لقب والد مهلب بن ابی صفره و عربان آن را معرب کرده، بوصفره و ابوصفره گفتند. ( ابوعبیده بنقل معجم البلدان یاقوت ). رجوع به المعرب جوالیقی ص 137 س 11، ابوصفره و کلمه خارک در معجم البلدان شود.
جمله سازی با بسخره
زنان بگردن گردان بسخره طوق زنند چو مار گرزه که پیچد همی بشاخ درخت
دیوانه ای بسخره اطفال شهر خاست از بهر سنگ و چوب مرا انتخاب کرد
