برفراشتن

لغت نامه دهخدا

برفراشتن. [ ب َ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) برافراشتن. بلند کردن.
- برفراشتن به فلک؛ بسیار بلند و باشکوه ساختن:
مقصود کاخ و حجره و ایوان نگاشتن
کاشانه های سربفلک برفراشتن
آنست تا دمی بمراد دل اندر او
با دوستان یکدل دل شاد داشتن.؟- سر برفراشتن ایوان؛ بسیار بلند بردن و باشکوه کردن آن:
چو سیستان ز خلف ری ز رازیان بستد
وز اوج کیوان سر برفراشت ایوان را.ناصرخسرو.و رجوع به افراشتن شود.

فرهنگ فارسی

برافراشتن بلند کردن.

جمله سازی با برفراشتن

مقصود کاخ و صفه و ایوان نگاشتن کاشانه های سر بفلک برفراشتن
ترا به خاک زند هر چه را برافرازی به غیر رایت آهی که برفراشتنی است