کلمهی «الخلق» در فارسی و عربی به معنای خلق، آفرینش، یا موجودات آفرینش یافته است. این واژه از ریشه «خَلَقَ» گرفته شده و به عمل آفرینش یا موجوداتی که آفریده شدهاند اشاره دارد. در متون دینی و قرآنی، «الخلق» معمولاً به همه مخلوقات خداوند، اعم از انسانها، حیوانات، گیاهان و جهان هستی گفته میشود و بیانگر قدرت، حکمت و توانمندی آفریدگار است. در فلسفه و کلام اسلامی، «الخلق» به مفهوم پیدایش و هستیبخشی به موجودات نیز تعمیم داده میشود و تفکر درباره آن موجب شناخت بهتر خداوند و نظم خلقت میگردد. کاربرد این واژه در متون اخلاقی، فلسفی و عرفانی برای تبیین نسبت انسان با خدا و دیگر مخلوقات اهمیت دارد. هممعنیهای آن شامل آفرینش، مخلوقات، موجودات و طبیعت میشود.
الخلق
دانشنامه اسلامی
خلق (۲۶۱ بار)
جمله سازی با الخلق
«قال الباقر علیه السلام: الله معناه المعبود الّذی اله الخلق عن درک ماهیته و الاحاطة بکیفیته».
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَ یُعِیدُ هذا کقوله: «کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ» تقول العرب: فلان «یُبْدِئُ وَ یُعِیدُ» اذا کان عوّادا فی عمله. و قیل: «انّه» «یبدی» الخلق فی الدّنیا ثمّ یعیدهم احیاء بعد الموت. و قیل: «یبدی» من التّراب ثمّ «یعید» الی التّراب.
فاین بنوالعباس مفتخر الوری ذوو الخلق المرضی و الغرر الزهر