ایل و تبار

لغت نامه دهخدا

ایل و تبار. [ ل ُ ت َ ] ( ترکیب عطفی، اِ مرکب ) کسان و بستگان.

فرهنگ فارسی

کسان و بستگان

جمله سازی با ایل و تبار

‫ما بی خبر ز عمّه و ایل و تبار خویش‬ ‫آمما، نه تبریز، کی گلممیر بیزه‬
گزیده صحبت بیگانگان و نااهلان ز قوم و کشور و ایل و تبار خود محروم
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
لز
لز
داشاق
داشاق
دول
دول
تصویر
تصویر