اهل درون ترکیبی اضافی و از اصطلاحات ادبیات فارسی است که به‌صورت اسم مرکب به‌کار می‌رود. این عبارت به‌طور کنایی بر اولیاء، مقرّبان، خواص و محرم اسرار دلالت دارد و در متون عرفانی و ادبی کاربرد گسترده‌ای دارد. در منابع کهن ادبی همچون هفت قلزم و فرهنگ‌هایی مانند ناظم‌الاطباء نیز این ترکیب به‌همین معانی آمده و بر جایگاه بلند معنوی و عرفانی افراد اشاره دارد. این اصطلاح معمولاً برای اشاره به کسانی به‌کار می‌رود که از نظر سلوک معنوی به درجه‌ای از قرب و آگاهی رسیده‌اند که محرم اسرار الهی و عرفانی شمرده می‌شوند. برای دریافت اطلاعات بیشتر دربارهٔ این ترکیب و مشتقات آن، می‌توان به مدخل‌های مربوط به واژهٔ اهل و ترکیبات آن در فرهنگ‌های معتبر فارسی مراجعه نمود. این اصطلاح گویای ظرافت و غنای زبانی در بیان مفاهیم بلند عرفانی است.
اهل درون
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جمله سازی با اهل درون
صبحدمی با دو سه اهل درون رفت فریدون به تماشا برون
ز اهل درون باهُش‌ترند آنان که بیرون درند اکثر به خاصان می‌دهد سلطان شراب ناب را
از حرم راز برون مانده ایم منفعل از اهل درون مانده ایم