معنی الیسع چیست

لغت نامه دهخدا

الیسع. [ اَل ْ ی َ س َ ] ( اِخ ) الیشع. از پیامبران بنی اسرائیل، شاگرد و جانشین الیاس و پسر شافاط ساکن آبل محوله بود. ( قاموس کتاب مقدس ). در کشف الاسرار ( ج 3 ص 416 ) ذیل آیه «و اسماعیل و الیسع و یونس و لوطاً و کلاً فضلناعلی العالمین » ( 86/6 ) آمده: یسع شاگرد الیاس بود. کعب گفت: یسع خضر است که موسی را علیه السلام معلم بود. یمان بن رباب گفت: یسع پسر اسحاق است پدر روم. حمزه و کسائی «اللیسع» خوانند بلام مشدد یعنی که نام وی لیسع است نه یسع، اما الف و لام زیادت درافزودند و مدغم کردند، چنان است که الف و لام بر قرأت حمزه و کسائی زیادت است و بر قرأت باقی الف و لام تعریف - انتهی. و رجوع به یسع و قاموس کتاب مقدس ذیل الیشع شود.

فرهنگ فارسی

یا الیشع از پیامبران بنی اسرائیل شاگرد و جانشین الیاس و پسر شافاط ساکن آبل محوله بود.

دانشنامه آزاد فارسی

تغییرمسیر به:
فومن، شهر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ألیسع. اَلْیسَع، نام یکی از پیامبران الهی و جانشین حضرت الیاس از پیامبران قوم بنی اسرائیل است.
الیسع مطابق روایات، پس از الیاس نبی -علیه السلام- به نبوت مبعوث شده است. این نام دو بار در قرآن کریم در کنار اسامی برخی از پیامبران و فرزندان ابراهیم -علیه السلام- ذکر گردیده است. در این آیات، بدون توضیحی درباره شخصیت و نبوت الیسع، از او با تعبیر «برتری یافته » همچون اسماعیل، یونس و لوط -علیه السلام- یاد شده، و نیز در کنار اسماعیل و ذوالکفل در شمار « اخیار » آورده شده است.
[ویکی فقه] الیسع، نام یکی از پیامبران الهی و جانشین حضرت الیاس از پیامبران قوم بنی اسرائیل است.
در لغت نامه دهخدا آمده: یسع یا الیسع نام پیغمبری است و او یسع بن اخطوب بن العجوز
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۱، ص۳۲۶.
تعابیر نام و شخصیت الیسع در قرآن، روایات و عهد عتیق بدین شرح هست:
در قرآن
حضرت الیسع نیز از پیامبران بنی اسرائیل است که پس از الیاس ظهور کرده و نامش در قرآن دو بار همراه با مدح و ستایش آمده و به خیر و فضیلت توصیف شده است. یکی در سوره انعام و دیگری در سوره ص. خداوند در سوره ص می فرماید: «واذکر إسمعیل والیسع وذا الکفل وکل من الأخیار.»
سوره ص(۳۸)،آیه۴۸
...
[ویکی اهل البیت] اَلیَسَع از پیامبران بنی اسرائیل، یاد شده در قرآن کریم است.
«الیسع» واژه ای معرّب و اصل آن در عبری «الیشع» یا «الیشاع» uwqx به معنای «خدا می بیند» یا «خدا نجات می دهد» است، زیرا در زبان عبری «إل» uw به معنای «خدا» و «یشع» qx به معنای «نجات دادن» یا «دیدن» است.گرچه برخی آن را واژه ای عربی و از ریشه «وَسِعَ، یسَعُ» گرفته، و دلیل آن را وسعت علم آن حضرت یا تلاش وی در طلب حق و طاعت خدا دانسته اند. جماعتی از کوفیان آن را با دو لام و به صورت مشدّد «اللّیسع» قرائت کرده اند؛ ولی هر دو قول ضعیف است، زیرا در زبان عربی «ال» بر اسمی که بر وزن «یفعل» آمده مانند یزید و یعْمر، داخل نمی شود؛ همچنین هیچ اسمی در این زبان به صورت «یسع» نیامده است، تا با ورود «ال» بر آن این کلمه مشدد شود.
در قرآن کریم نام الیسع دو بار آمده است:در آیه 86 انعام/6 در میان نام چند پیامبرِ برتری یافته و در آیه 48 ص/38 در میان پیامبرانی با وصف «اخیار» (نیکان)؛ اما درباره اینکه او در چه زمانی می زیسته و حوادث زندگیش چه بوده، قرآن سخنی نگفته است.
برخی مفسران او را از نسل ابراهیم(علیه السلام)می دانند. نسب او در کتاب مقدس و منابع یهود، «الیشع بن شافاط» و در بیشتر منابع اسلامی «الیسع بن اخطوب بن العجوز» ذکر شده است. البته عده ای می گویند:بین منابع اسلامی و منابع یهودی تفاوتی نیست، زیرا «شافاط» در زبان عبری به معنای قاضی است و چون در آن زمان اساس کار قاضی بر خطابه و فن سخن بوده، «اخطوب» از آن اشتقاق یافته است. برخی از کتب تاریخی او را «الیسع بن عزی بن نشوتلخ بن افرایم بن یوسف» دانسته اند.
در کتاب مقدس سفر پادشاهان اول و دوم به صورت مبسوط درباره الیسع و ارتباط وی با الیاس سخن به میان آمده، و داستان زندگی او، کیفیت جانشینی وی برای الیاس و انتقال نبوت به او از جانب خدا بیان شده است؛ همچنین معجزاتی از قبیل سالم کردن آب شهر اریحا (که شور بوده و از آن محصولات کشاورزی به دست نمی آمده)، برکت بخشیدن به کوزه روغن پیرزنی که قرض زیادی داشته است، زنده کردن مردگان، سیر کردن افراد فراوان با غذای کم و شفای نُعمان، فرمانده سپاه سوریه، به او نسبت داده شده است.
از کتب تاریخی و تفسیری اسلامی چنین برمی آید که الیسع با الیاس پیامبر، معاصر و شاگرد وی بوده است و درباره آن دو، داستانهای فراوانی نقل کرده اند که بعید نیست برخی از آنها از کتاب مقدس و منابع یهود اقتباس شده باشد. در کتاب عرائس المجالس فی قصص الانبیاء آمده است که الیاس پیامبر وقتی بر زنی از زنان بنی اسرائیل وارد شد که فرزندی بنام «الیسع بن اخطوب» داشت، آن زن وی را در منزل جای داد و ورودش را از دشمنان پنهان کرد. الیاس به پاس این خدمت، در حق فرزندش الیسع که به بیماری سختی مبتلا بود، دعا کرد. الیسع چون بر اثر دعای او بهبودی یافت، با دیدن این معجزه، به او ایمان آورد و ملازمتش را اختیار کرد. از آن به بعد هرجا که الیاس می رفت الیسع نیز وی را همراهی می کرد. ثعلبی پس از بیانِ تفصیلی داستان عروج الیاس به آسمان ادامه می دهد:در این هنگام الیسع او را صدا زد:ای الیاس حال که تو قصد رفتن داری تکلیف مرا معلوم کن و برای روزگار تنهاییم دستوری بده. الیاس کسایش را بر سر الیسع انداخت که به عنوان نشانه ای برای جانشینی در میان بنی اسرائیل بود. خداوند به فضل خود الیسع را به نبوت و رسالت به سوی بنی اسرائیل فرستاد و با فرستادن وحی به وی مانند الیاس او را نیز تأیید کرد. بنی اسرائیل نیز با ایمان به وی به تعظیم و تکریمش پرداخته و تا زمانی که الیسع در میان آنان زنده بود، حکم خدای متعالی در بین بنی*اسرائیل نافذ بود.
در بحارالانوار روایتی طولانی از امام رضا(علیه السلام)نقل شده که آن حضرت در احتجاجی برابر جاثلیق مسیحی فرمود:الیسع نیز مانند عیسی(علیه السلام)بر روی آب راه می رفت، مرده را زنده می کرد و کور مادرزاد و جذامیان را شفا می داد و جز خدای متعالی هیچ کس را عبادت نکرد، و امتش نیز او را نپرستیدند.
در قرآن به صورت صریح در دو جا درباره الیسع سخن به میان آمده است:1. «واِسمعیلَ والیَسَعَ ویونُسَ ولوطًا وکُلاًّ فَضَّلنا عَلَی العلَمین.» (انعام/6،86) در این آیه خداوند می فرماید:اسماعیل والیسع و چند پیامبر دیگر را بر عالمیان برتری دادیم. شکی نیست که نمی توان گفت آنها بر همه عالمیان برتری دارند، زیرا پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)و معصومین(علیهم السلام) و حتی برخی از پیامبران دیگر بر آنان برتری دارند، ازاین رو گفته شده:آیه بدین معناست که خداوند به وسیله نبوت آنها را بر افراد روزگار خودشان برتری داده است. علامه طباطبایی در ذیل این آیه می فرماید:«عالَم» در اینجا جماعتی از مردم است؛ مانند اینکه گاهی گفته می شود:«عالَم عرب» و «عالَم عجم» و معنای برتری دادن بر عالمیان، برتری به حسب مقام و منزلت است، چون هدایت خاص الهی آنها را بدون واسطه شامل می شود، در حالی که دیگران به وسیله آنها هدایت می شوند. البته احتمال دارد برتری آنان از این جهت باشد که انبیا(علیهم السلام)در میان سلسله بنی نوع بشر، این ویژگی را داشته اند که هدایتشان بر خلاف سایر افراد، فطری بوده و به راهنمایی کسی هدایت نشده اند، ازاین رو همه انبیا(علیهم السلام)مجموعه ای هستند که بر سایر مجموعه های بشری فضیلت دارند، بنابراین آن گونه که برخی مفسران خواسته اند با استدلال به این آیه برتری انبیا را بر فرشتگان، اثبات کنند، درست نیست؛ همچنین برخی دیگر از مفسران با توجه به ترتیب ذکر اسمای انبیا در این آیه و آیات قبل و بعد از آن خواسته اند، به ترتیب زمانی یا مقامی و رتبی پیامبران برسند؛ ولی چنین تمسکی درست نیست، چون برخی از انبیایی که از نظر زمانی پیش از اسماعیل بوده اند، بعد از وی ذکر شده اند؛ همچنین با اینکه نوح و موسی و عیسی(علیهم السلام) از برترین پیامبران اند؛ ولی عده ای بر آنها مقدم شده اند.
[ویکی الکتاب] معنی ذَا ﭐلْکِفْلِ: نام یکی از پیامبران الهی علیهم السلام (در روایتی از امام جواد آمده است:خدای عز و جل صد و بیست و چهار هزار پیغمبر فرستاد که سیصد و سیزده نفر آنان مرسل بودند(بقیه دین وشریعت دیگر پیامبران را تبلیغ می کردند)، و ذو الکفل یکی از آن مرسلین است که بعد از...
تکرار در قرآن: ۲(بار)
«علیه السلام».. یسع (به فتح ی - س) یکی از پیغمبران علیهم السلام است، نام مبارکش فقط دوبار در قرآن یاد شده ولی راجع به شرح حال او مطلبی نیامده است. در توحید صدوق باب 65 نقل شده: حضرت رضا «علیه السلام» به جاثلیق نصرانی فرمود: یسع مانند عیسی معجزه داشت: روی آب راه رفت، مرده‏ها را زنده نمود، کور و پیس را شفا بخشید، با وجود این امتش او را خدا ندانست و کسی به جای خدا او را نپرستید.
[ویکی شیعه] الیسع (پیامبر). اَلْیَسَع از پیامبران بنی اسرائیل که پس از الیاس به پیامبری مبعوث شد. نام او دو بار در قرآن آمده و کتاب مقدس با تفصیل بیشتری به شخصیت وی پرداخته است. برخی از مفسران قرآن، الیسع را با شخصیت های دیگر مانند خضر و یوشع یکی می دانند. در روایات شیعی، معجزه هایی از او مانند شفای بیماران و راه رفتن روی آب نقل شده است.
نام الیسع دو بار در قرآن در سوره های انعام و ص آمده است. در این آیات بدون توضیحی درباره شخصیت و نبوت الیسع، از او با تعبیر «برتری یافته» و «خوبان» یاد شده است. گذرا بودن اشاره قرآن به الیسع و اطلاعات اندک منابع تفسیری و روایی از او سبب شده است بسیاری از عالمان، الیسع را با برخی از پیامبران دیگر یکی بدانند.
عده ای از مفسران، الیسع را همان یوشع نبی می دانند و نام الیسع را برگرفته از این نام می دانند. بعضی او را با حضرت خضر یکی دانسته اند. در مقابل، عده ای دیگر او را پیامبری با همین نام می دانند که از نسل ابراهیم(ع) و یکی از پیامبران بنی اسرائیل بوده است.
[ویکی فقه] الیسع (قرآن). الیسع علیه السّلام نام یکی از پیامبران الهی است. برخی این نام را غیر عربی دانسته اند که بر خلاف قاعده، الف و لام گرفته و بعضی آن را معرب « یوشع » و گروهی دیگر، آن را اسم عربی منقول از «یسع» (فعل مضارع وسع) دانسته اند.
الیسع علیه السّلام از نعمت های بی پایان بهشتی بهره مند بودند.«و اذکر اسمـعیل والیسع... • هـذا ذکر وان للمتقین لحسن مـاب• جنت عدن مفتحة لهم الابوب• متکـین فیها یدعون فیها بفـکهة کثیرة و شراب• و عندهم قـصرت الطرف اتراب• هـذا ما توعدون لیوم الحساب• ان هـذا لرزقنا ما له من نفاد»؛ و به خاطر بیاور « اسماعیل » و «الیسع» و « ذا الکفل » را که همه از نیکان بودند! این یک یادآوری است، و برای پرهیزکاران فرجام نیکویی است: باغهای جاویدان بهشتی که درهایش به روی آنان گشوده است، در حالی که در آن بر تختها تکیه کرده اند و میوه های بسیار و نوشیدنیها در اختیار آنان است! و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند، و همسن و سالند! این همان است که برای روز حساب به شما وعده داده می شود (وعده ای تخلّف ناپذیر)! این روزی ما است که هرگز آن را پایانی نیست!
تنزیه الیسع
الیسع علیه السّلام از هرنوع شرک مبرا بودند«واسمـعیل والیسع...»؛ و اسماعیل و الیسع و یونس و لوط را؛ و همه را بر جهانیان برتری دادیم. «.. ولو اشرکوا لحبط عنهم ما کانوا یعملون»؛ این، هدایت خداست؛ که هر کس از بندگان خود را بخواهد با آن راهنمایی می کند! و اگر آنها مشرک شوند، اعمال (نیکی) که انجام داده اند، نابود می گردد (و نتیجه ای از آن نمی گیرند). (از «لو» که بر امتناع شرط دلالت دارد، استفاده می شود که الیسع علیه السّلام از هر نوع شرک مبرا بوده است)