حمیر، یکی از قبایل بزرگ و باستانی عرب قحطانی و همچنین نام دولتی در یمن به شمار می‌رود. اعضای این قبیله در سال نهم هجری به دین اسلام گرویدند. پیش از این، مردم حمیر پیروان بت‌پرستی، مسیحیت و یهودیت بودند. پیامبر اکرم (ص) به منظور آموزش احکام اسلامی، مُعاذ بن جَبَل را همراه با مالک بن مراره به میان حمیریان فرستاد. در جنگ صفین، تعدادی از این قبیله به حمایت از معاویه پرداختند. نسب قبیله حمیر به حمیر بن سَبَأ برمی‌گردد که از نسل یعرب و قحطان است. مورخان اسلامی اشاره کرده‌اند که نام اصلی حمیر بن سبأ، العَرَنْجَج یا زید بوده است. درباره دلیل نام‌گذاری او به حمیر، گفته می‌شود که او لباس‌های سرخی می‌پوشید. همچنین، او نخستین پادشاهی بود که تاج طلا بر سر گذاشت و این تاجی از یاقوت‌های سرخ و درخشان داشت. از این رو، او به الملک الاحمر و سپس حمیر مشهور شد. بر اساس روایت‌ها، حمیر نخستین کسی بود که پس از فوت پدرش سبأ، به سلطنت رسید و در شهر مأرب مستقر شد. او هم مانند پدرش، دست به فتوحات زد و سایر فرمانروایان را تحت سلطه خود درآورد. گفته می‌شود که حمیر شخصیتی شجاع و تاج‌دار بود و حدود پنجاه سال بر سرزمین خود حکومت کرد. این دوره از تاریخ، نشان‌دهنده قدرت و تأثیرگذاری قبیله حمیر در منطقه و همچنین نقش آن‌ها در تحولات تاریخی یمن است.