اسطع

لغت نامه دهخدا

اسطع. [ اَ طَ ] ( ع ص ) درازگردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( مهذب الاسماء ). درازگردن از شترمرغ و جز آن. ( منتهی الارب ).
اسطع. [ اَ طَ ] ( اِخ ) لقبی از لقب های اسبان، از جمله لقب اسب بکربن وائل، و هو ذوالقلادة ایضاً. ( منتهی الارب ).