پُف‌کردگی یک اصطلاح پزشکی و توصیفی است که به‌صورت یک حامص مرکب به کار می‌رود. این واژه بیانگر حالت و چگونگی آماسیدگی یا تورم در یک بخش از بدن یا یک شیء است. در واقع، پف‌کردگی به وضعیتی اشاره دارد که در آن بافت یا سطح مورد نظر بر اثر انباشت مایع یا گاز، برآمده و متورم می‌شود. این حالت ممکن است در پی عوامل گوناگونی از جمله التهاب، واکنش‌های آلرژیک، عفونت‌ها یا تجمع مایع در فضای بین‌بافتی رخ دهد. پف‌کردگی اغلب با علائمی مانند افزایش حجم، تغییر شکل موضعی و احساس سنگینی همراه است و در مواردی ممکن است با درد یا تغییر رنگ پوست نیز همراه باشد. تشخیص دقیق علت این عارضه معمولاً نیازمند بررسی‌های تخصصی و گاهی آزمایش‌های پاراکلینیکی است.
در کاربردهای غیرپزشکی، این اصطلاح می‌تواند برای توصیف تورم در اجسام یا مواد مختلف نیز به کار رود؛ برای مثال، پف‌کردن خمیر نان بر اثر فرآیند تخمیر یا تورم برخی مواد در تماس با رطوبت. در هر صورت، این واژه بیانگر تغییر حالت به سوی افزایش حجم و آماسیدگی است و در متون علمی و گزارش‌های دقیق، با همین معنای مشخص مورد استفاده قرار می‌گیرد.
