هنگ کنگ

هُنْگْ کُنْگ (Hong Kong)
تندیس بودا، جزیره لانتائو، تندیس بودا، جزیره لانتائو، منطقۀ اداری ویژه در جنوب شرقی چین مرکب از جزیرۀ هنگ کنگ، شبه جزیرۀ کاولونو سرزمین های نو، و جزایر کوچک فراوانی ازجمله لانتائوکه بزرگ ترین آن هاست. وسعت آن ۱۰۷۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۶,۹۴۰,۴۳۲ نفر است (۲۰۰۶) که ۵۷ درصد آنان چینی هنک کنگی، و بیشترشان از اعقاب پناهندگان چینی به این جزیره اند. ساختمان های اصلی آن در ویکتوریا(هنگ کنگ سیتی) قرار دارد و کاولون و تسوئن وان(در سرزمین های نو) از دیگر شهرها و شهرک های آن است. هنگ کنگ پیشتر مستعمرۀ انگلستان بود، و در ژوئیۀ ۱۹۹۷ کنترل آن به چین سپرده شد. هنگ کنگ، به عنوان جزیره یا برون بومی از استان گوانگ دونگچین، دارای یکی از عالی ترین بندرگاه های طبیعی جهان است. جزیرۀ هنگ کنگ از طریق راه آهن زیردریایی و لنج های مسافربر با کاولون مرتبط است. صادرات اصلی آن عبارت اند از منسوجات، پوشاک، کالاهای الکترونیک، ساعت های مچی و رومیزی، دوربین، و محصولات پلاستیکی. صنعت گردشگری آن نیز حایز اهمیت است. بخش بزرگی از صادرات و واردات مناطق جنوبی چین در هنگ کنگ تخلیه و بارگیری می شود. زبان آن انگلیسی و چینی، و مذاهب رایج در آن آیین کنفوسیوس، آیین بودا، و آیین دائو است و اقلیت هایی از مسلمانان و مسیحیان نیز در آن حضور دارند. هنگ کنگ یک منطقۀ ویژۀ اداریدر دل چین است که عالی ترین مقام اجرایی آن از ۱۹۹۷ برعهدۀ تونگ چی - هوئابوده است. هنگ کنگ تا ۱۹۹۷ در اجارۀ انگلستان بود و در این سال، به موجب موافقتنامۀ «یک کشور، دو نظام»، حاکمیت کامل آن به چین سپرده شد، و در مقابل چین تضمین داد که آزادی اجتماعی و اقتصادی هنگ کنگ و سبک زندگی سرمایه داری آن را دست کم برای پنج سال حفظ کند. هنگ کنگ قوانین، پول رسمی، بودجه، و نظام مالیاتی خاص خود را دارد؛ موقعیتش را به عنوان بندری آزاد حفظ کرده است، و اجازه دارد که جداگانه دربارۀ قراردادهای تجاری بین المللی مذاکره کند.