لغت نامه دهخدا
مسیرة. [ م َ رَ ]( ع اِ ) تأنیث مسیر. مدت سیر: بینهما مسیرة یوم؛ أی مسافة سیر یوم؛ یعنی میان آن دو به اندازه سیر کردن روزی است. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). راه: مسیرة یوم و لیلة؛ رفتن یک شباروزه. ( دهار ). در حدیث است: نصرت بالرعب مسیرة شهر. ( اقرب الموارد ).
مسیرة. [ م ُ س َی ْ ی َ رَ ] ( ع ص ) تأنیث مسیر. عقاب مسیرة؛ عقاب مخطط. ( از اقرب الموارد ).