لغت نامه دهخدا
مردم خیز. [ م َ دُ ] ( نف مرکب ) مردخیز. جائی را گویند که در آن ارباب عقل و دانش پیدا شوند. ( آنندراج ). سرزمین و دیاری که از آنجا مردان برجسته و بزرگوار برخاسته باشند. || پدیدآورنده مردمان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به معنی قبلی شود.
مردم خیز. [ م َ دُ ] ( نف مرکب ) مردخیز. جائی را گویند که در آن ارباب عقل و دانش پیدا شوند. ( آنندراج ). سرزمین و دیاری که از آنجا مردان برجسته و بزرگوار برخاسته باشند. || پدیدآورنده مردمان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به معنی قبلی شود.
مرد خیز
💡 بازگشت از نمازگه مردم خیز تا پیش می بریم نماز