مجیرالدین

مجیرالدین نامی پسرانه با ریشه‌ای عربی و حاوی بار معنایی مذهبی و قرآنی است. تلفظ صحیح این نام در زبان عربی مُجیرُالدِّین و در فارسی مَجیرُالدّین می‌باشد. این نام مرکب از دو بخش مَجیر به معنای پناه‌دهنده و یاور، و دین به معنای آیین و کیش تشکیل شده است. در نتیجه، معنی کامل نام مجیرالدین، پناه‌دهنده دین، یاور آیین یا فریادرس مذهب است که مفهومی ارزشمند و متعالی را در خود جای داده است. در حوزه‌ی اعلام و شخصیت‌های تاریخی، مجیرالدین بیلمقانی، مشهور به مجیر بیلمقانی، از شاعران بزرگ و نامدار قرن ششم هجری قمری به شمار می‌رود. وی اهل شهر بیلقان از نواحی آذربایجان بود و در دوران سلجوقیان می‌زیست. اشعار او به زبان فارسی، از نظر محتوا و فرم، از جایگاه ویژه‌ای در ادبیات آن دوره برخوردار است و دیوان وی شامل قصاید، غزلیات و قطعاتی است که مضامین عرفانی، اخلاقی و گاه مدحی را در بر می‌گیرد. بنابراین، نام مجیرالدین نه تنها به دلیل معنای عمیق دینی و فرهنگی‌اش، بلکه به سبب انتساب به این چهره‌ی شاخص ادبی، از اهمیت والایی برخوردار است. این نام نماد فردی است که یاور و حامی دین و ارزش‌های آن قلمداد می‌شود و یادآور میراث غنی ادبی و تاریخی ایران و جهان اسلام است.