لغت نامه دهخدا
چهره برافروختن.[ چ ِ رَ / رِ ب َ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) صورت را جمال بخشیدن. به گلگونه آرایش رخسار کردن. آراستن رخسار. گلگونه کردن رخسار. همانند گل کردن رخسار:
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند.حافظ.
چهره برافروختن.[ چ ِ رَ / رِ ب َ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) صورت را جمال بخشیدن. به گلگونه آرایش رخسار کردن. آراستن رخسار. گلگونه کردن رخسار. همانند گل کردن رخسار:
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند.حافظ.
صورت را جمال بخشیدن. به گلگونه آرایش رخسار کردن. آراستن رخسار.
💡 مستی از چهره برافروختن ما گل کرد ورنه چون لاله، می ساغر ما را بو نیست
💡 خاصیت شمع چیست چهره برافروختن عادت پروانه چیست پر زدن و سوختن