پستم

اگر نهی ز سر لطف بر سرم دستی ز رفعت این سر پستم بچرخ سوده شود

ای عشق با توستم وز باده تو مستم وز تو بلند و پستم وقت دنا تدلی

از عقل بلند اگر نیم پستم گیر هشیار زمانه گر نیم مستم گیر

از وصل تو محروم من از طالع پستم از ناز بلندست مگر جای تغافل؟!

به باد عشق بردادم جهان را چو خاک ره چرا پستم دگر بار

چو من در عاشقی چون خاک پستم کجا از آب عشق آید شکستم