ناهمایون

لغت نامه دهخدا

ناهمایون. [ هَُ ] ( ص مرکب ) شوم. نامبارک. در بیت زیر مجازاً زشت. ناپسند:
سخن کز دهن ناهمایون جهد
چو ماری است کز خانه بیرون جهد.بوشکور.

گلم ز کف شد و خارم نشست در پهلو ببین چها به من این نجم ناهمایون کرد