لغت نامه دهخدا
- عین مستأجره؛ مورد اجاره.
مستأجرة. [ م ُ ت َءْ ج ِ رَ ] ( ع ص ) مؤنث مستأجر، اجاره کننده. کرایه کننده. رجوع به مستأجِر و استیجار شود.
مستاجره
- عین مستأجره؛ مورد اجاره.
مستأجرة. [ م ُ ت َءْ ج ِ رَ ] ( ع ص ) مؤنث مستأجر، اجاره کننده. کرایه کننده. رجوع به مستأجِر و استیجار شود.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم ) مونث مستاجر. جمع: مستاجرات.
جمله سازی با مستاجره
طبق ماده 20 قانون مدنی: «کلیه دیون از قبیل قرض و ثمن مبیع و مال‌الاجاره عِین مستاجره از حیث صلاحیت محاکم در حکم منقول است ولو اینکه مبیع یا عین مستاجره از اموال غیرمنقوله باشد.».
