لغت نامه دهخدا
گرسگی خود بود مرقعپوش
سگ دلی را کجا کند فرموش ؟نظامی.گر وصل منت باید ای پیرمرقعپوش
هم خرقه بسوزانی هم قبله بگردانی.عطار.|| کنایه از فقیر. ( آنندراج ). || کنایه از درویش.
مرقع پوش
گرسگی خود بود مرقعپوش
سگ دلی را کجا کند فرموش ؟نظامی.گر وصل منت باید ای پیرمرقعپوش
هم خرقه بسوزانی هم قبله بگردانی.عطار.|| کنایه از فقیر. ( آنندراج ). || کنایه از درویش.
فرهنگ عمید
۲. [مجاز] درویش، صوفی.
فرهنگ فارسی
جمله سازی با مرقع پوش
دید شهزاده مرقع پوش چند گفت ایشان مردم صوفی وشند
در خصومت آمدند و در جفا دو مرقع پوش در دار القضا
آنی که خرقه ضرب کند هر سپیده دم این گنبد مرقع پوش از سماع تو
چل مرقع پوش را دیدم به راه جان بداده جمله بر یک جایگاه
گوشه گیران مرقع پوش را بت پرست عشق و رسوا می کنی