پر عقل

نمی توان به پر عقل شد فلک پرواز ز عشق، صائب بال و پری مهیا کن

دلیت باید پر عقل و سر ز جهل تهی اگرت آرزوست امر و نهی و گاه و شهی

ای روح چو طاووس بیفشان تو پر عقل یا یاد نداری تو که بر عرش پریدی