نار کفته

آگنده دل چو نار ز تیمار و هر دو رخ گشته چو نار کفته و اشکم چو ناردان

تا نار کفته باشد بر شاخ در خزان تا گل شگفته باشد در باغ در بهار

دیده من نار کفته کرد گلنار رخانش ناردان دو لبش دارد دلم را ناردان

با منقط سیب گوئی نار کفته کرده جنگ این بخست آنرا بتیغ و آن بخست اینرابتیر

بر نار کفته حقهٔ عنبر کسی نبست یک حقه عنبری تو که بر نار کفته‌ای

چو نار کفته دارم دل بنار تفته آگنده از آن گاهی که دل دادم نگار نار پستان را