هاده به معنای رعد است و همچنین یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام به شمار می‌آید. این نام به نوعی نمایانگر قدرت و شدت است که با پدیده رعد در طبیعت مرتبط است. حضرت یعقوب، از شخصیت‌های مهم تاریخ دینی است و نسل او به طور خاص در متون مذهبی مورد توجه قرار گرفته است. پسران یعقوب نه تنها از نظر نسب و نسل، بلکه از لحاظ جایگاه معنوی و تاریخی نیز اهمیت ویژه‌ای دارند. او به عنوان یکی از این پسران، در این زمینه می‌تواند نماینده‌ای از اراده الهی و بخشندگی در خانواده‌ای باشد که در تاریخ دینی و فرهنگی ما جایگاه ویژه‌ای دارد.
هاده
لغت نامه دهخدا
( هادة ) هادة. [ هادْ دَ ] ( ع ص ) مؤنث هادّ. || ( اِ ) رعد. ( اقرب الموارد ). تندر و بانگ ابر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
هاده. [ هادْ دَ ] ( اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام. ( تاریخ گزیده ص 37 ).
فرهنگ فارسی
جملاتی از کلمه هاده
آمد به تو آوازم واقف شدی از رازم محروم میندازم هاده چه به درویشان
رنجیت مبا آمین دور از تو قضا آمین یار تو خدا آمین هاده چه به درویشان
