هاکی روی چمن یک ورزش تیمی است که در آن دو تیم با استفاده از چوب‌های مخصوص به نام هَکی سعی می‌کنند توپ را به دروازه حریف بزنند. این ورزش به طور معمول در زمین‌های چمن طبیعی یا مصنوعی بازی می‌شود و یکی از ورزش‌های المپیکی است.
تاریخچه
هاکی روی چمن ریشه‌های تاریخی طولانی دارد و به قرن‌ها پیش برمی‌گردد. این ورزش در ابتدا در انگلستان توسعه یافت و به تدریج به سایر نقاط جهان گسترش پیدا کرد. در سال ۱۸۸6، اولین قوانین رسمی برای این ورزش نوشته شد و در سال ۱۹۰۸، به عنوان یک ورزش المپیکی معرفی شد.
قوانین بازی
تعداد بازیکنان: هر تیم شامل ۱۱ بازیکن است، که شامل یک دروازه‌بان و ۱۰ بازیکن دیگر می‌شود.
مدت زمان بازی: بازی معمولاً شامل دو نیمه ۳۵ دقیقه‌ای است، با یک استراحت کوتاه بین نیمه‌ها.
زمین بازی: زمین هاکی روی چمن به طول ۹۰ متر و عرض ۵۵ متر است. دروازه‌ها در هر انتهای زمین قرار دارند.
توپ و چوب: توپ هاکی معمولاً از جنس پلاستیک است و چوب هاکی به شکل منحنی طراحی شده است تا بازیکنان بتوانند به راحتی توپ را کنترل کنند.
نقاط ویژه: در نزدیکی هر دروازه، یک ناحیه به نام منطقه جریمه وجود دارد که در آن بازیکنان می‌توانند ضربات پنالتی را انجام دهند.
سبک بازی
این ورزش به دلیل سرعت و تاکتیک‌های پیچیده‌اش، نیاز به همکاری تیمی و مهارت‌های فردی بالایی دارد. بازیکنان باید توانایی کنترل توپ، پاس دادن، و شوت زدن به دروازه را داشته باشند. همچنین، دفاع قوی و استراتژی‌های مناسب برای جلوگیری از گل خوردن نیز بسیار مهم است.
مسابقات
هاکی روی چمن در سطح بین‌المللی بسیار محبوب است و مسابقات مختلفی از جمله جام جهانی هاکی، لیگ قهرمانان و بازی‌های المپیک برگزار می‌شود. کشورهای مختلفی مانند هلند، آلمان، و استرالیا در این ورزش بسیار موفق بوده‌اند و تیم‌های ملی آن‌ها در مسابقات جهانی به مقام‌های بالایی دست یافته‌اند.
