یوده

لغت نامه دهخدا

یوده. [ دَ/ دِ ] ( ص ) پیوسته و متحد و یک جور. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

پیوسته و متحد و یک جور

جمله سازی با یوده

در کنار این مقبره‌ها سنگ بزرگی هم موجود یوده که هر چه قدر سنگ را دور می‌ساختند بازبین این دو مقبره قرار می‌گرفت اما به گفته اهالی این سنگ به همراه سنگ قبرهای دو معشوقه هر دو در اوایل انقلاب دزدیده شده‌است.