کلمه‌ی متخلل به معنای «دارای سوراخ‌ها، فضاهای خالی و حفره‌ها» است. این واژه از ریشه‌ی عربی «تخلل» گرفته شده و بیانگر حالتی است که جسم یا سطح یکپارچه نیست، بلکه پر از روزنه و حفره‌های کوچک یا بزرگ است. بنابراین، این کلمه بیشتر بر حالت سوراخ‌سوراخ یا خلل‌دار بودن تأکید دارد.
این واژه هم در علوم طبیعی و هم در زبان روزمره کاربرد دارد. برای نمونه در توصیف سنگ‌ها یا خاک گفته می‌شود «سنگ متخلل» یعنی سنگی که در بافت خود پر از حفره و فضای خالی است. در موارد دیگر، ممکن است برای اشاره به بافت‌های اسفنجی، پارچه‌های سوراخ‌دار یا حتی اجسام پوسیده نیز به کار رود.
داشتن این ویژگی باعث تغییر در استحکام، نفوذپذیری و کارکرد اجسام می‌شود. برای مثال، سنگ‌های متخلل قابلیت جذب و عبور آب را دارند یا اجسام متخلل در برابر فشار و ضربه مقاومت کمتری نشان می‌دهند. بنابراین این واژه علاوه بر جنبه‌ی توصیفی، در علوم زمین‌شناسی، مهندسی و پزشکی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد.
