زیاده خواهی

[ویکی فقه] حرص در معانی مختلفی مثل آزمندی و فزون طلبی و زیاده خواهی به کار رفته است. حرص حالتی نفسانی ست که شخص را وادار به جمع آوری چیزی که به آن نیاز ندارد می کند.
حرص در لغت به معنای علاقه شدید 
قاموس قرآن، ج۱ و ج۲، ص۱۱۹.
و در اصطلاح، در واقع حالت و صفتی نفسانی است که انسان را به جمع آوری آنچه نیاز ندارد برمی انگیزد، بدون آنکه به حدّ و مقدار معینی اکتفا کند، چون حریص هرگز به حدی که در آنجا توقف کند، منتهی نمی شود. 
علم اخلاق اسلامی (ترجمه حاج السعادات)، ج۲، ص۱۳۷.
کلمه حرص در برخی از آیات قرآن مستقیماً به کار رفته است و در برخی دیگر مفهوم آن بیان شده، حرص و زیاده خواهی از ابتدای خلقت دامنگیر بشر شد و تا کنون نیز ادامه دارد. آیات قرآن انسان را از زیاده طلبی نهی کرده و آن را یک صفت زشت معرفی میکند، که گاهی اوقات انسان به خاطر آن، حتی حاضر به ظلم کردن و یا رها کردن عبادت و یا مسخره کردن دیگران می شود، غافل از آنکه رزق و روزی به دست پروردگار متعال است.