قروش در منابع لغت به چند معنای مختلف اشاره دارد که اولین آن، به کسر (قُ) و به صورت جمع واژۀ قِرش (با کسر قاف و سکون راء) تعریف شده است. در این حالت، برای فهم معنای دقیق، ارجاع به مدخل اصلی قِرش ضروری است. همچنین، در برخی لغتنامهها، واژۀ قروش با فتح (قَ) و سکون (ر) ذکر شده است که به معنای آنچه از اینجا و آنجا فراهم آورده شود یا تدارکات گردآمده تعریف گردیده است. این معنا، حاکی از جمعآوری و تجمّع اشیایی است که از منابع و جهات گوناگون گردآوری شدهاند.
معنای اول، یعنی جمع قِرش، به طور تاریخی به واحدی پولی در برخی مناطق اطلاق میشده است، هرچند که این کلمه در زبان فارسی امروز کاربرد رایجی ندارد و بیشتر در متون قدیمی و تخصصی لغوی به چشم میخورد. با این وجود، تأکید بر ریشۀ عربی این واژهها نشاندهندۀ ارتباط آن با مفاهیم مالی یا اقتصادی در بافتهای تاریخی است. این دوگانگی در تلفظ و معنا، نیازمند دقت در زمان استفاده و توجه به بافت متن اصلی است تا از اشتباه در تفسیر جلوگیری شود.
