فقع

برو بریخ نویس این گرم کوشی ز سردی چون فقع تا چند جوشی

تو که مردی چنین عمل بنمای ورنه بیهوده بین فقع مگشای

چرخ سدابی از لبش دوش فقع گشاد و گفت اینت نسیم مشک پاش، اینت فقاع شکری

عفریت ستم زو که سلیمان نیروست دربند چو کوزهٔ فقع بسته گلوست

چنین عشقی عفو فرمای از من چو یخ بستم فقع مگشای از من

تو زنده به جان دگران می‌باشی از کیسهٔ خویش چون فقع بگشایی