غنچه وار

وقف دندان ندامت شد لب من غنچه وار آرزوی بوسه زان کنج دهن دارم هنوز

در عهد خوبی تو گذارند گلرخان گاهی به روی و گاه به دل غنچه وار دست

حلقی که نیست بسته پیمانش غنچه وار مجروح کردن است به سیلی بنفشه سان

ز سر عشق تو چون غنچه وار دارم لب که سر عشق تو نتوان در این جهان گفتن

دوشیزگان خاطر من بین که غنچه وار بر رخ گرفته اند ز تو شرمسار دست

چون خرده زری که ترا هست رفتنی است در آستین گره چه کنی غنچه وار دست؟