غم گسل

لغت نامه دهخدا

غم گسل. [ غ َ گ ُ س ِ / س َ ] ( نف مرکب ) آنچه یا آنکه غم را ببرد. غمزدا. آنچه یا آنکه رشته غم را بگسلد:
سپهدار و گنج آکن و غم گسل
کدیور بطبع و سپاهی بدل.( گرشاسب نامه ).

فرهنگ عمید

آن که یا آنچه غم را ببرد، غم زدا.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه یا آنچه غم را ببرد غمزدا.

جمله سازی با غم گسل

پی سپر و چیره دست لاله رخ و غم گسل نامیه سازد خجل، یال گل افشان او
سکینه همی خواهد ای غم گسل ببوسد تنت سر کند درد دل