لغت نامه دهخدا غریب پرور. [ غ َ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) کسی که مردم درویش و غریب و بینوا را بنوازد وپذیرائی کند. ( ناظم الاطباء ). غریب پرست. غریب نواز.
