واژهٔ اطاقک از ترکیب اطاق که خود صورت دیگرگون‌شدهٔ اتاق است، با پسوند کوچکی‌ساز «ـَک» پدید آمده‌است. این ساختار در زبان فارسی برای اشاره به چیزی با ویژگی‌های مشابه، امّا در ابعاد یا جایگاهی کوچک‌تر به کار می‌رود. بنابراین، به‌صورت تحت‌اللّفظی به معنای اتاق کوچک است و در بافت‌های گوناگون برای توصیف فضاهای محدود و محصور به کار می‌رود.
این واژه در متون فنی، ادبی و نیز در گویش روزمره کاربرد دارد و می‌تواند بر فضاهای متعددی دلالت کند. برای نمونه، در خودرو به فضای کوچک سرنشینان اطاقک سرنشین گفته می‌شود، در هواپیما اطاقک خلبان به جایگاه فرماندهی پرواز اشاره دارد و در یک کشتی نیز ممکن است از اطاقک فرمان نام برده شود. این کاربردها نشان می‌دهد که این واژه بر بخشی جداشده و معمولاً تخصّصی در یک مجموعهٔ بزرگ‌تر دلالت دارد.
