روشنان

از روشنان شب که چو سیماب و اخگرند پیوسته بی‌قرار چو سیماب و اخگرم

مسرعان وهم را موقوف بر عزمت مسیر روشنان چرخ را مقصور بر حکمت مراد

باد از پی کباب جگرهای روشنان کیوان زگال آتش خور کز تو بازماند

فغان ز آفت آن روشنان تاری فعل همه مخالف یکدیگر از مزاج و صور

چشم جود از روشنان عالم بالا مدار دیده خورشید، محتاج سرشک شبنم است