خوردن مال یتیم از گناهان کبیره‌ای است که خداوند وعده‌ی عذاب آتش بر آن داده است. در آیات قرآن کریم به صراحت بر این موضوع تأکید شده، آنجا که می‌فرماید: آیا او تو را یتیمی نیافت و پناه داد؟ و تو را گمشده یافت و هدایت کرد؟ و تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود؟ پس اما یتیم را تحقیر مکن و اما سائل را از خود مران و اما نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن.
کودکان بی‌سرپرست، به‌دلیل فوت والدین در حوادث یا بیماری‌ها، نیازمند حمایت و تربیت صحیح هستند تا در آینده اعضایی مفید برای جامعه باشند. در نظام‌های حقوقی جهان، قوانین و نهادهای خاصی برای نگهداری از این کودکان پیش‌بینی شده است. در اسلام نیز با تعیین سرپرست قانونی و تأمین هزینه‌های زندگی یتیم از اموال خود او یا از محل درآمدهای عمومی، زمینه‌ی رشد مادی و معنوی آنان فراهم می‌شود.
سعادت واقعی یتیم تنها در تأمین نیازهای مادی خلاصه نمی‌شود، بلکه او به عنوان یک انسان، نیازمند پرورش جنبه‌های عاطفی، اخلاقی و روحی نیز هست. یتیم باید از محبت، تربیت، تشویق و ادب‌آموزی همانند کودکی که در آغوش خانواده پرورش می‌یابد، بهره‌مند شود تا شخصیت او به‌طور کامل شکوفا گردد.
