خزرها مردمانی ترکزبان و نیمهکوچنشین بودند که در اواخر قرن ششم میلادی یک امپراتوری تجاری بزرگ را در منطقهای که شامل بخشهای جنوب شرقی اروپا، روسیه، جنوب اوکراین، کریمه و قزاقستان میشد، تشکیل دادند. این امپراتوری به عنوان یکی از مهمترین مراکز بازرگانی در اوایل قرون وسطی شناخته میشد و نقش کلیدی در تجارت جاده ابریشم ایفا کرد.
خزرها از خاقانات غربی ترک جدا شدند و از سده ششم تا دهم میلادی بر سرزمینهایی از پایین دست رود ولگا تا کرانههای شرقی دریای سیاه و شمال قفقاز حکمرانی کردند. اقتصاد خزرستان به شدت وابسته به تجارت و مالیات از کاروانهای تجاری بود، و آنها به عنوان تاجران بزرگ برده، اسیران را به بازارهای مسلمانان عرضه میکردند.
در قرن هفتم، خزرها از امپراتوری ترکان مستقل شدند و با پیشروی اعراب مسلمان به شمال قفقاز مواجه شدند. پس از چندین جنگ، آنها موفق شدند تا حدودی از گسترش اعراب جلوگیری کنند و در سال ۷۳۷ پایتخت خود را به شهر آتیل در نزدیکی دلتای ولگا منتقل کردند. خزرها همسایه خلافت عباسی و امپراتوری روم شرقی بودند و تأثیر زیادی بر تاریخ منطقه داشتند.