دام و دد

بلاست دایره خلق چون وسیع افتاد که دام و دد همه باشند دربیابان جمع

چشم صد گونه دام و دد بر ما حال ازینجا شده‌ست بد بر ما

نماندست در دشت ما جانور نه دام و دد و مرغ و نه گاو و خر

شیر بگذار و گور نخچیر‌ست دام و دد خود نشانهٔ تیر‌ست

چنان کوبش گرز و کوبال بود که دام و دد از بانگ بی هال بود

من جز سر دام و دد ندارم نه پای تو پای خود ندارم