ذی الحجه

لغت نامه دهخدا

( ذی الحجة ) ذی الحجة. [ذِل ْ ح ِج ْ ج َ ] ( ع اِ مرکب ) رجوع به ذوالحجة شود.

فرهنگ عمید

=ذوالحجه

فرهنگ فارسی

( اسم ) آخرین ماه سال قمری عرب و مسلمانان و آن بین ذوالقعده و محرم ( سال بعد ) قرار دارد ذی الحجه ذی حجه: (( تا ذوالقعده بگذشت و ذوالحجه اندر آمد. ) ) توضیح وجه تسمیه بمناسبت آنست که در عهد جاهلیت دین ماه حج می گزارند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] ذی الحجة. ذو الحِجّة (ذی حجه)، آخرین ماه در ترتیب تقویم هجری قمری و از ماه های حرام است. برای دهه اول این ماه اعمالی ذکر شده است که از مهم ترین آن ها به جا آوردن نماز مخصوص میان نماز مغرب و عشا و نیز خواندن ادعیه و تهلیل های ویژه است.
احرام بستن برای حج تمتع، تنها در این ماه جایز است و «ذی حجه» به معنی "صاحب حج" به این نکته اشاره دارد. آیین حج از روز نهم شروع و معمولا تا سیزدهم این ماه انجام می گیرد.
[ویکی شیعه] ذو الحِجّة (ذی حجه)، آخرین ماه در ترتیب تقویم هجری قمری و از ماه های حرام است. برای دهه اول این ماه اعمالی ذکر شده است که از مهم ترین آن ها به جا آوردن نماز مخصوص میان نماز مغرب و عشا و نیز خواندن ادعیه و تهلیل های ویژه است.
احرام بستن برای حج تمتع، تنها در این ماه جایز است و «ذی حجه» به معنی "صاحب حج" به این نکته اشاره دارد. آیین حج از روز نهم شروع و معمولا تا سیزدهم این ماه انجام می گیرد.
این ماه از ماه های شریف و برجسته سال است. از آن جا که مناسک حج در آن انجام می شود ذی الحجه نام گرفته است. دهه نخست آن از ایام معروف سال و روز های ویژه حج و زیارت خانه خدا است. عید قربان، عید غدیر، ماجرای مباهله و بسیاری از رویدادها و مناسبت های مهم دینی و مذهبی در این ماه قرار گرفته اند.

جمله سازی با ذی الحجه

و در خبر است که «عبادت در هیچوقت فاضلتر و دوستتر نزد خدای از عشر اول ذی الحجه نیست. روزه یک روز از آن چون روزه یک سال است و قیام یک شب چون قیام لیله القدر است»، گفتند یا رسول الله «و نه نیز جهاد»، گفت، «آری! نه نیز جهاد، الا که اسب وی کشته شود و خون وی ریخته آید در جهاد» و گروهی از صحابه کراهیت داشته اند که همه رجب روزه دارند تا با ماه رمضان مانند نبود، بدین سببی یک روز گشاده اند یا زیادت.
ماه ذی الحجه بد بیست و یکم رخش همت کرد در یکشنبه زین
نقل است که روزی در دهه ذی الحجه به صحرا شد و از آروزی حج می‌سوخت، و گفت: اگر آنجا نیم باری بر فوت این حسرتی بخورم، و اعمال ایشان به جای آرم که هرکه متابعت ایشان کند در آن اعمال که موی بازنکند و ناخن نچیند او را از ثواب حاجیان نصیب بود.