بعثت

بعثت پیامبر یا برانگیخته شدن ایشان به مقام رسالت، یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام است که تأثیر عمیقی بر سرنوشت بشر داشته است. بعثت از ریشه به معنای برانگیختن و فرستادن است و در اصطلاح دینی به معنای فرستادن خداوند یک انسان به سوی جن و انس یا برخی از آن‌ها برای دعوت به راه حق می‌باشد. این امر مستلزم ادعای نبوت و ارائه معجزه است. در متون دینی، به ویژه در آیات قرآن و احادیث اهل بیت، آمده است که خداوند متعال در زمان‌های مناسب، پیامبرانی را برای هدایت مردم برمی‌انگیزد و هیچ قومی را بدون راهنمایی الهی رها نکرده است. هدف بعثت و فعالیت انبیا تنها در بیان احکام و مسائل خلاصه نمی‌شود. این‌گونه نیست که رسول اکرم و ائمه تنها به عنوان ناقلان احکام از سوی خداوند تعیین شده باشند تا بدون کم‌وکاست، مسائل را به مردم منتقل کنند و این امانت را به فقها بسپارند، به‌طوری‌که معنای «الفقهاء آمن الرسل» این باشد که فقها در بیان مسائل، امین هستند. در واقع، مهم‌ترین وظیفه انبیا برقراری یک نظام اجتماعی عادلانه از طریق اجرای قوانین و احکام است که البته این امر با بیان احکام و نشر تعالیم و عقاید الهی ارتباط تنگاتنگی دارد. تحقق این هدف تنها از طریق تشکیل حکومت و اجرای احکام ممکن است، چه نبی خود موفق به تأسیس حکومت شود، مانند رسول اکرم، و چه پیروان او پس از وی بتوانند حکومت و نظام عادلانه اجتماعی را برقرار کنند.