بها، نامی است که در زبان‌های فارسی و عربی به کار می‌رود و به معنای درخشندگی و نور است. این واژه همچنین می‌تواند به مفهوم قیمت و ارزش نیز اشاره داشته باشد. در زبان عربی، بها به معنای روشنی و درخشش و به طور مجازی فر و شکوه نیز به کار می‌رود. از جمله شخصیت‌های مشهور با نام بها، می‌توان به بهاء زهیر، شاعر عرب در دوران ایوبیان اشاره کرد که در قرن‌های گذشته می‌زیسته است. او به خاطر سخنوری و آثارش در ادبیات عرب شهرت دارد. در کل، این واژه بار معنایی عمیقی دارد و می‌تواند نماد زیبایی و ارزش در زندگی انسان‌ها باشد. با توجه به کاربردهای مختلف این کلمه، می‌توان به اهمیت آن در فرهنگ‌های مختلف پی برد که نه تنها به زیبایی ظاهری بلکه به ارزش‌های معنوی نیز اشاره دارد.
بها
لغت نامه دهخدا
( یادداشت بخط مؤلف ):
چو یاقوت باید سخن بی زیان
سبک سنگ لیکن بهایش گران.ابوشکور.دانشا چون دریغم آیی از آنک
بی بهایی ولیکن از تو بهاست.شهید بلخی.بعهد دولت سامانیان و بلعمیان
چنین نبود جهان با بها و سامان بود.کسایی.سواری بیامد خرید آن جوال
ندادش بها وبپیچید یال.فردوسی.که از بد کند جان و تن را رها
بداند که کژی نیارد بها.فردوسی.ز دینار و از گوهر پربها
نبودی درم را در آنجا بها.فردوسی.چون روز شد، خداوندم بارها برنهاد و میخ طلب کرد و نیافت. مرا سبکتکین بسیار بزد بتازیانه و سوگند گران خورد که به هر بها که ترا بخواهند خرید، بفروشم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 199 ).
تو از مشک بویش نگه کن نه رنگ
که دُر گرچه کوچک، بها بین نه سنگ.اسدی.چو دیدی که گیتی ندارد بها
از او بس بود خورد و پوشش گیا.اسدی.به جوانی که بدادت چو طمع کرد بجانت
گرچه خوب است جوانیت گران است بهاش.ناصرخسرو ( دیوان چ تقوی ص 220 ).مردم بشهر خویش ندارد بسی خطر
گوهر بکان خویش نیارد بسی بها.معزی.گوهر بود کش آب زیادت کند ثمن
گوهر بود که آتش افزون کند بها.مسعودسعد.بدی فروشد و نیکی بها ستاند و من
بدین تجارت از او شادمان و خندانم.سوزنی.بدان طمع که رسانی بها و دستارم
شریف وعده که فرموده ای دوم بار است.خاقانی.جامه هم رها کردم تا بها بازرساند... ( سندبادنامه ص 244 ).
گفت در این ره که میانجی قضاست
پای سگی را سر شیری بهاست.نظامی.چو نقدی را دو کس باشد خریدار
بهای نقد بیش آید پدیدار.نظامی.بهای سر خویشتن میخورد
نه انصاف باشد که سختی برد.سعدی.اگر چند از آهو بود پشک و مشک
ولی پشک چون مشک نارد بها.ابن یمین.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۱. روشنی، درخشندگی.
۲. رونق.
۳. زیبایی، نیکویی.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - روشنی درخشندگی رونق. ۲ - زیبایی نیکویی. ۳ - زینت آرایش. ۴ - عظمت کمال. ۵- فر شکوه فره.
فرهنگ اسم ها
بها (پسر) (فارسی، عربی) (تلفظ: bahā) (فارسی: بَها) (انگلیسی: baha)
معنی: درخشندگی، روشنی، قیمت، ارزش، ( در عربی ) درخشندگی و روشنی، ( به مجاز ) فر و شکوه، ( اَعلام ) بهاء زهَیر، ابوالفضل ابن محمّد ابن علی مهَلَّبی اَزدی ( معروف به بهاء زهیر )، شاعر عرب در عصر ایّوبیان، [قرن و هجری]، ( در عربی ) درخشندگی و روشنی و ( به مجاز ) فر و شکوه می باشد
دانشنامه عمومی
• مارک مندوزا - گیتار باس
• ای جی پرو - درامز
• ادی اودجا - گیتار الکتریک
• جی جی فرنچ - گیتار الکتریک
• دی اسنایدر - آواز
• تام ورمن - تهیه کننده
دانشنامه اسلامی
معنی أَتَیْنَا بِهَا: آن را بیاوریم
معنی یُسْتَهْزَأُ بِهَا: آن مسخره می شود - آن مورد استهزاء واقع می شود
معنی ثَمَنٍ: بها - قیمت
معنی تَظُنُّ: می داند(درآیه "تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ " ظن به معنی علم است)
معنی قِبَلَ: به سوی - طاقت (درعبارت"فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا "لشکریانی که تاب رویارویی با آنان را ندارید)
معنی لَّا یُؤْمِنُواْ: ایمان نمی آورند(در عبارت "إِن یَرَوْاْ کُلَّ ءَایَةٍ لَّا یُؤْمِنُواْ بِهَا " جزمش به دلیل جواب شرط بودن است )
معنی لَا: نه ( اگر در ترکیب با افعال به کار رود چنانچه در آخر فعل تغییر ایجاد کند ( جزم دهنده باشد) معنای نهی به اصل فعل اضافه می کند مثلاً "رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِی فِی ﭐلْقَوْمِ ﭐلظَّالِمِینَ " که یعنی "پروردگارم مرا در میان قوم ظالم قرار نده"که در اینجا آخر...
ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)ها (۱۳۹۹ بار)
ویکی واژه
جمله سازی با بها
خاموش که بی‌بهار سبزست بی‌سبلت مهر جان و آذار
فاخته کوکو گویان که کجا رفت بهار ورشان مویان مویان که کجا شد تیمور
هر چیز راکه آن به کم ارزد بها بود ارزد همی مخالف تو رایگان به کم
