سلیمان

سلیمان. [ س ُ ل َ ] ( اِخ ) نام پیغمبری است معروف که پسر حضرت داود نبی علیه السلام باشد. ( آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ). وی جانشین داود یکی از چهار پسر او از بت شبع بود بغیر از این اسم که اولاً پیش از تولدش اختیار کرده شد خدا ناتان نبی را امر نمود که او را یدیدیا، یعنی محبوب خداوند بخواند علی الجمله سلیمان هنگام یاغیگری ابشالوم ده ساله بوده و به اتفاق پدر خود داود به محنایم گریخت. بعد از پدر 20ساله بود که بتخت سلطنت نشست. خداوند در رؤیاهای شبانه بوی ظاهر شد وفرمود: ای سلیمان ! هرچه میخواهی بخواه که بتو عطا میشود. آن حضرت حکمت را طلبید. خدای تعالی دولت و احترام را نیز بر آن افزود. حکمت او چنان در مشرق زمین معروف شده که اعاظم را به پایتخت او کشانید، از آنجمله بود ملکه سبا. ( از قاموس کتاب مقدس )

سُلیمان
(عبری، به معنای پر از سلامتی) چهارمین فرزند، و جانشین داوود (ع). مادرش بَتْ شَبَع نام داشت. از انبیاء الهی و مأمور به رسالت و حکومت در میان قوم بنی اسرائیل بود. در دورۀ فرمانروایی آرام خود به حکمت و درایت شهره بود. پیمان هایی با مصر و فنیقیه بست. کتاب هایامثال سلیمان، سفر جامعه، حکمت سلیمان و غزل غزل های سلیمان در کتاب عهد عتیق منسوب به اوست. پرستشگاه یا معبدی در بیت المقدس (اورشلیم) بنا کرد که به هیکل سلیمان مشهور است. در قرآن هفده بار از سلیمان نام برده و به نبوت او اشاره شده است ازجمله (نساء، ۱۶۳؛ انبیاء ۷۹؛ نمل، ۱۵ و ۱۷؛ ص، ۲۷ـ ۲۸، سبأ، ۱۲ تا ۱۴ و...). جن و انس و پرندگان و باد به فرمان او بودند. حضرت سلیمان منطق الطیر داشت یعنی زبان مرغان و حشرات را می فهمید. داوری های خردمندانه و حکمت این حضرت یکی دیگر از علل شهرت وی است. گویند حضرت سلیمان ۴۰ سال از ۹۸۱ تا ۹۴۱پ م سلطنت کرد. فرمانروایی سلیمان بسیار گسترده بود. بنابر آیات قرآن مجید در اجابت دعای حضرت سلیمان (ص،۳۵) فرمانروایی به او بخشید که هنوز در فراخی و گستردگی ضرب المثل است. در ادبیات فارسی، مُلک سلیمان به فارس (و گاه شیراز) اطلاق شده است. در سورۀ سبا به قصۀ وفات حضرت سلیمان چنین اشاره شده است که مدت ها از فوت حضرت می گذشت در حالی که هیچ کس مطلع نبود تا آن که موریانه عصایی را که بر آن تکیه داده بود خورد و جسدش بر زمین افتاد و بدین ترتیب وفات او بر جن و انس آشکار شد. (سبأ، ۱۴). درباره انگشتر سلیمان و داستان های مربوط به آن ← انگشتر حضرت

[ویکی الکتاب] معنی سُلَیْمَانَ: از پیامبران بنی اسرائیل و فرزند حضرت داوود
معنی دَاوُودَ: از پیامبران الهی (پدر حضرت سلیمان