بهت

بهت. [ ب َ هََ ] ( هندی، اِ ) نوعی از طعام باشد و بعضی گویند شیربرنج است و بعضی گویند فرنی است که برادر پالوده باشد و بعضی گویند حلوای برنج است و معرب آن بهط است. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ). مأخوذ از هندی، یک نوع غذایی که شیربرنج نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). نوعی از طعام خوردنی است. ( انجمن آرا ).
بهت. [ ب َ ] ( ع اِ ) سنگی است. ( منتهی الارب ).نام یک نوع سنگ. || رخنه. || جدایی و افتراق. || حیرت. ( ناظم الاطباء ).
بهت. [ ب َ / ب َ هََ ] ( ع مص ) دروغ بستن بر کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ناگاه گرفتن. || غالب شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || متحیر گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). قال اﷲ تعالی: بل تأتیهم بغتةً فتبهتهم فلایستطیعون ردها. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
بهت. [ ب َ ] ( ع مص ) حیران کردن. ( ترجمان القرآن ). متحیر و سرگشته شدن. ( از اقرب الموارد ). متحیر ماندن. قال اﷲ تعالی: فبهت الذی کفر واﷲ لایهدی القوم الظالمین. ( منتهی الارب ). مدهوش شدن و تحیر نمودن و منقطع گردیدن و هو الافصح. قوله تعالی: فبهت الذی کفر واﷲ... ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و تأویل آن منقطع گردیدن و مدهوش شدن و متحیر گردیدن است. ( از اقرب الموارد ). متحیر ماندن. خیره شدن. ( فرهنگ فارسی معین ). || عاجز شدن. ( منتهی الارب ).عاجز شدن و درمانده گشتن. ( فرهنگ فارسی معین ). مانده گردیدن. ( از اقرب الموارد ). || به دروغ افترا زدن. دروغ بستن بر کسی. ( فرهنگ فارسی معین ).
بهت. [ ب ُ ] ( ع اِمص، اِ ) دروغ. ( منتهی الارب ). کذب و دروغ. ( ناظم الاطباء ). || افترا. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( ص، اِ ) ج ِ بَهوت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
بهت. [ ب َ ] ( هندی، اِ ) این نام هندوی است و معنی او رفتن ستاره است به روزی. ( التفهیم ). لفظ هندی است و نزد منجمان حرکت کوکبی بود در زمان معین مثل ده روز یا پنج روزیا کمتر یا بیشتر. چون مطلق گویند مراد مقدار حرکت او بود در یک شبانه روز. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
بهت. [ ب َ ] ( اِخ ) قومی از برهمنان و آنرا اهل اردو بهایت نیز گویند... و این لفظ هندی است. ( از آنندراج ) ( از غیاث ).