دُبّه، با نام علمی آلفا دُبّ اکبر، دومین ستارهٔ پرنور صورت فلکی دُبّ اکبر محسوب میشود. نام این ستاره از عبارت عربی «ظَهر الدُّبِّ الاکبر» به معنای «پشت خرس بزرگ» گرفته شده که نشاندهندهٔ موقعیت آن در این صورت فلکی است. دُبّه بههمراه ستارهٔ مِراق، دو ستارهٔ لبهٔ بیرونی بخش ملاقهشکل دُبّ اکبر را تشکیل میدهند و بهدلیل نقش راهنماییشان در یافتن ستارهٔ قطبی (جُدی) با ادامهٔ خط واصل این دو، اغلب «ستارگان راهنما» نامیده میشوند. این ستاره در فاصلهٔ حدود ۱۰۰ سال نوری از منظومهٔ شمسی قرار دارد و با قدر ظاهری ۱٫۷۹، یکی از پنجاه ستارهٔ درخشان آسمان شب از دید ناظر زمینی است.
دُبّه یک ستارهٔ غول نارنجی با قطر حدود ۲۵ میلیون کیلومتر است که حدود ۱۸ برابر بزرگتر از خورشید میباشد. دمای سطحی آن حدود ۴۲۰۰ درجهٔ سلسیوس است که پایینتر از دمای خورشید بوده و رنگ نارنجیاش را موجب میشود. این ستاره دارای قدر مطلق ۰٫۸- است و انرژی خروجی آن حدود ۱۷۵ برابر خورشید برآورد میشود. ازنظر ساختار داخلی، دُبّه در مرحلهای از تحول ستارهای قرار دارد که سوخت هیدروژن در هستهٔ آن به پایان رسیده و همجوشی هیدروژن در لایههای اطراف هسته ادامه دارد. همچنین این ستاره یک سیستم دوتایی است و همراهی کمنور به نام دُبّه B دارد که کوتولهای سفید با قدر ظاهری ۴٫۸ است و به دلیل فاصلهٔ کم از ستارهٔ اصلی، با تلسکوپهای معمولی بهسختی قابل تشخیص است.
ازنظر موقعیت رصدی، دُبّه کمتر از ۳۰ درجه از قطب شمال آسمانی فاصله دارد و بهعنوان یک ستارهٔ پیراقطبی، برای ناظران نیمکرهٔ شمالی در تمام شبهای سال قابل مشاهده است و به دور قطب شمال آسمانی در حرکت است. با این حال، این ستاره از عرضهای جغرافیایی جنوبیتر مانند جنوب آمریکای جنوبی، آفریقای جنوبی و استرالیا دیده نمیشود. در دیگر مناطق نیمکرهٔ جنوبی و استوایی، دُبّه تنها در بازهٔ زمانی اوایل بهمن تا اواخر فروردین در آسمان شب ظاهر میشود. ستارگان درخشانی مانند دُبّه که با چشم غیرمسلح قابلمشاهده هستند، عموماً متعلق به کهکشان راه شیری بوده و یا بسیار پرنور و یا نسبتاً نزدیک به منظومهٔ شمسی هستند.