غفر

چاک سازد عاشق اول سینه وانگه جامه را تیغ عشق اول بسر آنگه ز مغفر بگذرد

رخ تو را ز شعاعات خویش نور دهم سر تو را به ده انگشت مغفرت خارم

خدیو خرگهی بر خیمه گو بزن بیرون چو مهر تکیه به شمشیر و مغفر شاهی

ما را خبری نی که خبر نیز چه باشد خود مغفرت این باشد و آمرزش ماحی

روانش را خرد جوشن دلش را مردمی مغفر بیک بخشش بپردازد همی گیتی ز سیم و زر