خندیدن

خندیدن. [ خ َ دی دَ ] ( مص ) خنده کردن. ضحک. تبهلل. ابتسام. ( یادداشت بخطمؤلف ). استضحاک. ( تاج المصادر بیهقی )

۱. لب به خنده گشودن، خنده کردن.
۲. با خنده مسخره و استهزا کردن.
۳. [قدیمی، مجاز] شکفتن.
۴. [قدیمی، مجاز] درخشیدن، روشن شدن.

(مصدر ) ( خندید خندد خواهد خندید بخند خندنده خندان خندیده خنده ) خنده کردن خنده زدن ضحک مقابل گریستن. یا بریش کسی خندیدن. او را استهزا کردن.

[khandidan]
ridere
فکر می کنیم

💡 از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به درباره چری، خندیدن با صدای بلند و تاریخچه اشاره کرد.

💡 اسحاق معرب نام عبری יִצְחָק[الف] به معنای «او می‌خندد/خواهد خندید» و از ریشه سامی سحق (به معنای خندیدن) است. در متون اوگاریتی قرن سیزدهم قبل از میلاد آثاری دربارهٔ لبخند خیرخواهانه ال، خدای بزرگ کنعانیان، کشف شده و اسحاق شاید مخفف یسحاق‌ئیل به معنای «ال می‌خندد» باشد.

💡 سوزان جی پالمر اشاره کرد که حتی منتقدان به قدرت حضور او اذعان کرده‌اند. جیمز گوردون روان‌پزشک و پژوهشگر یادآور می‌شود که به‌طور غیرقابل توضیحی پس از برخورد نگاه اُشو با او، خودش را مانند یک کودک در حال خندیدن و بغل کردن غریبه‌ها و با اشک قدردانی در چشمانش یافت.

💡 گاه خندیدن لبت آب حیات و قند ریخت نطق شیرین روانت هم بدان مانند ریخت

💡 چه کند سختی ایام به ما بی خبران؟ رخنه در قصر حیات تو ز هر خندیدن

💡 ز شمع آموز ای خواجه میان گریه خندیدن ز چشم آموز ای زیرک به هنگام سکون رفتن

💡 چو آن بانگ بشنید آمد شگفت بپیچید و خندیدن اندر گرفت

💡 ز بس خندیدنش یوسف عجب کرد ز وی نام و نشان وی طلب کرد