این واژه به معنای مقدار مالی است که برای تأمین اخراجات ضروری صرف می‌شود. مدیریت درست آن به افراد کمک می‌کند تا در هزینه‌های روزمره خود تعادل برقرار کنند و از بروز مشکلات مالی جلوگیری نمایند. با تعیین خرجی، فرد می‌تواند نیازهای اساسی خود را تأمین کرده و در عین حال از صرف هزینه‌های غیرضروری پرهیز کند. اقلامی که در دسته خرجی قرار می‌گیرند شامل هزینه‌های ضروری مانند اجاره، خوراک، پوشاک، خدمات عمومی، و درمان می‌باشند. این اقلام به عنوان هزینه‌های حیاتی شناخته می‌شوند و عدم تأمین آن‌ها می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود. به همین دلیل، آگاهی از خرجی و برنامه‌ریزی برای آن از اهمیت بالایی برخوردار است. برای بهینه‌سازی آن، ابتدا باید فهرستی از هزینه‌های ضروری تهیه کرد. سپس با بررسی دقیق این هزینه‌ها، می‌توان به شناسایی نقاط ضعف و هزینه‌های غیرضروری پرداخت. همچنین استفاده از راهکارهایی مانند مقایسه قیمت‌ها، خرید به صورت عمده و استفاده از تخفیف‌ها می‌تواند به کاهش خرجی کمک کند.
خرجی
لغت نامه دهخدا
دو استر پر ز گوهرهای غلطان
که کس قیمت نداند هر یکی زآن
که تا هر جا که خرجی سهل ماند
بیک در دخل اقلیمی ستاند.امیرخسرو ( از آنندراج ).بزربفت خلعت مرا مرحمت شد
هزاری چهارم پی خرجی ره.بدر چاچی ( از آنندراج ). || لوازم لباس غیر از پارچه مانند قیطان و نخ و غیره. || پولی که جهت معاش و گذران صرف نمایند. ( ناظم الاطباء ).وجه برای معاش. نفقه. در تداول عامه، نقد برای اعاشه روزانه. ( یادداشت بخط مؤلف ). || مقابل خاصگی. ( از آنندراج ). مقابل خاصه. ( یادداشت بخط مؤلف ). معمولی.
- کرباس خرجی؛ نام نوعی کرباس بوده است:
یکی کرباس خرجی داد کآن را...سوزنی.
خرجی. [ خ ُ جی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به خرجة. ( از انساب سمعانی ).
خرجی. [ خ ُ جی ی ] ( اِخ ) عمربن احمدبن خرجة، ملقب به خرجی. فقیهی عالم بود و از ابوالحسن احمدبن حسن ایلی حدیث کرد و قاضی ابوالعباس احمدبن حسین بن احمدبن زنبیل نهاوندی از وی حدیث دارد. ( از انساب سمعانی ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. پولی که برای هزینۀ خاصی لازم است.
۳. (صفت نسبی ) [مقابلِ خاصّه] [قدیمی] معمولی، متعارف.
فرهنگ فارسی
عمر بن احمد بن خرجه ملقب به خرجی فقیهی عالم بود و از ابوالحسن احمد بن حسن ایلی حدیث کرد و قاضی ابوالعباس احمد بن حسین بن احمد بن زنبیل نهاوندی از وی حدیث دارد.
فرهنگستان زبان و ادب
ویکی واژه
جمله سازی با خرجی
دخل بی اندازه را ناچار خرجی لازم است روی دل بنما به قدر آنچه دل اندوختی
بنده را در وجه خرجی اسب و استر صرف شد اینزمان چون وقت رفتن آمدش زین بارگاه
چون یقین دانی که از بیش و کم دنیا مرا هر زمانی بیشتر خرجی و دخلی کمترست
