تیمار به اراضی‌ای اطلاق می‌شود که در ازای خدمات نظامی به سواره‌نظام عثمانی واگذار می‌شد. به عبارت دیگر، این واژه نوعی اقطاع نظامی بود که صاحب آن را ملزم به شرکت در جنگ‌ها و اعزام تعدادی سرباز به میدان نبرد می‌کرد. نخستین منبع مستند درباره نظام تیمار به زمان سلطان اورخان عثمانی مربوط می‌شود. اگرچه گزارش‌هایی وجود دارد که عثمان اول نیز به سپاهیان تیمار می‌داد، به نظر می‌رسد این اراضی بیشتر به اقطاع یا انواعی از یورت شباهت داشتند که مشابه تیول یا اولکه بودند و اعطای آن در دولت‌های ترکمن آناطولی شرقی رایج بود. به‌طوری‌که اولکه و یورت در میان عثمانیان به معنای اقطاع موروثی باقی ماندند. می‌توان فرض کرد که نظام آن در عثمانی تحت تأثیر نظام اقطاع در سایر نقاط، مانند ایران، امپراتوری روم شرقی و حکومت‌های ترک و مغول شکل گرفته است، زیرا برخی ویژگی‌های تیمار عثمانی را می‌توان در دوره سلجوقیان آسیای صغیر و ایران و همچنین در دوره آق قوینلو و ممالیک مصر مشاهده کرد.
تیمار
لغت نامه دهخدا
تیمار. ( اِ ) غم باشد و تیمار داشتن، غم خوردن بود. ( فرهنگ جهانگیری ). غم. ( فرهنگ رشیدی ) ( شرفنامه منیری ) ( آنندراج ). رنج و اندوه. ( ناظم الاطباء )
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- خدمت و غمخواری و محافظت کسی که بیمار بود تعهد. ۲- فکرواندیشه.
دانشنامه عمومی
جملاتی از کلمه تیمار
گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم سرو ار چه کشد ز لطف تیمار دلم
به ره در با خودش بسیار بردند ز بیمارش بسی تیمار خوردند
چو تیمار تو سوزدم اندرون چه باک ار بسوزد تنم از برون
