تکواندو

تکواندو ( کره ای: 태권도/跆拳道 ) شیوه ای کره ای از هنرهای رزمی و یکی از رشته های ورزشی المپیک است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش های رزمی در سراسر دنیاست. تکواندو سه سبک متفاوت دارد: "پومسه"، "هانمادانگ" و "کیوروگی". 
تکواندو یک رشته رزمی نمایشی مدرن محسوب می شود که پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی و با تلفیق رشته اوکیناوایی کاراته و هنرهای رزمی سنتی کره ای همچون تکیون و سوباک پایه گذاری شد. است. استیل خاص این رشته دفاعی است که ضربات پا۸۰ درصد با حداکثر و در اکثر اوقات با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تأکید دارد، آن را از تمام سبک های رزمی موجود در دنیا متمایز می کند. همچنین دارای دفاع شخصی است، که اکثرا آن را به رسمیت نمی شناسد البته در این هنر رزمی از اعضای دیگر بدن مانند دست برای ضربه مشت و دفاع و هل دادن حریف و… نیز استفاده می شود. رده بندی کمربندهای تکواندو «سفید»، «زرد»، «سبز»، «آبی»، «قرمز»، «مشکی دان۱، دان۲، دان۳، دان۴، دان۵، دان۶، دان۷، دان۸، دان۹، دان۱۰»که بالاترین کمربند در تکواندو است. افراد برای گرفتن تمامی کمربند ها باید فرم مناسب هر کمر بند را اجرا کنند. 
به طور کلی ۶ کمربند در مقاطع گوناگون این ورزش وجود دارد. 
کمربند سفید ( پک تی ): که نشان دهنده بی گناهی است. در این مرحله نو آموزان هیچ چیز در مورد تکواندو نمی دانند. 
کمربند زرد ( نورانگ تی ): نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است. 
کمربند سبز ( نوک تی ): نشان دهنده این است که این گیاه جوانه زده و رشد می کند، یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است و هنوز در حال رشد شد. 
کمربند آبی ( چونگ تی ): نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده است؛ یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده است. 
کمربند قرمز ( هونگ تی ): نشان دهنده خطر است و در این مرحله ورزشکار باید مواظب حریف خود باشد و او را دور نگه دارد. 
کمربند سیاه ( هوک تی ): درست نقطه مقابل سفید است؛ بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس ها و بدی ها نفوذناپذیر است. 
باید این نکته را هم یادآور شویم که هر کدام از این کمربندها خود دارای درجات متفاوتی است که آن ها هم هر کدام برای خود فلسفه ای دارند. برخلاف برخی تصورات عمومی از نظر بعضی از افراد ورزش های رزمی با خشونت همراه هستند اما اگر فلسفه درون این ورزش را بدانیم به ظرافت نهفته در این ورزش بیشتر پی می بریم.

تِکْواندو
از ورزش های رزمی. منشأ آن کشور کره است. ورزشی است شبیه کاراته. اما در آن فقط از ضربه های پا برای شکست دادن حریف استفاده می شود. در سال ۱۹۸۸ جزو ورزش های نمایشی المپیک شد و در بازی های المپیک سیدنی (۲۰۰۰م) رسماً به فهرست ورزش های مدال آور افزوده گشت. مسابقات رسمی تکواندو روی تشکی موسوم به تاتامی در سه وقت دو دقیقه ای انجام می گیرد و ورزشکاران کلاه های مخصوص به سر می گذارند و ضربه گیرهایی سینه و کمرشان را می پوشاند تا از آسیب در امان باشند. برای مشخص شدن حریفان، از دو رنگ آبی و قرمز استفاده می شود. بهترین تکواندوکاران دنیا کره ای ها هستند. ورزش تکواندو در ایران نیز امروزه پیشرفت زیادی کرده است. اولین مدال طلای تکواندوی المپیک ایران را هادی ساعی در المپیک آتن (۲۰۰۴) به دست آورد.