تکه

تکه. [ ت َ ک ِ / ک َ ] ( اِ ) بز نررا گویند. ( فرهنگ جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( فرهنگ رشیدی ). بزی را گویند که سرکرده و پیشرو گله ٔگوسفندان باشد و بز نر را نیز گفته اند اعم از بز کوهی و غیرکوهی. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به تیس شود. || یک جلد دفتر را نامند. ( فرهنگ جهانگیری ) ( از برهان ) ( از فرهنگ رشیدی ). || سرگین گاو و گاومیش را نیز گفته اند که آنرا بدست پهن ساخته بجهت سوختن خشک نموده باشند. ( برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از ناظم الاطباء ).
تکه. [ ت ُ ک ِ ] ( اِ ) نوعی از تیر که بجای پیکان گرهی دارد. || پشته و بلندی را نیز گفته اند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ رشیدی ).
تکه. [ ت ِک ْ ک َ ] ( اِ ) لقمه. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). پاره ای از طعام و گوشت و جز آن. ( فرهنگ رشیدی ). || پاره ای از هر چیز باشد. ( برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). پاره و قطعه و بخش از هر چیز. ( ناظم الاطباء ). || بمعنی قطعه وجزیی از چیز استعمال شود. ( حاشیه برهان چ معین ).
تکه. [ ت ِک ْ ک َ / ک ِ ] ( ع اِ ) بند شلوار. ( دهار ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). شلواربند. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). ازاربند. ( غیاث اللغات ). ج، تِکَک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ابن درید گوید: آن را معرب بحساب آرند... ( از المعرب جوالیقی ص 90 ).
تکه. [ ت ِک ْ ک َ / ک ِ ] ( اِ ) در تداول عامه، چیز جالب توجه. زن زیبا و خوشگل. || نصیب و قسمت. || چیزی که درخور و مناسب کسی باشد. ( فرهنگ عامیانه جمالزاده ).
- تکه کسی بودن؛ مناسب و درخور کسی بودن. ( فرهنگ عامیانه جمالزاده ).
تکه. [ ت َ ک ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان باراندوزچای است که در بخش حومه شهرستان ارومیه واقع است و در حدود 200 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
تکه. [ ت ُ ک ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان بالا شهرستان نهاوند است که در حدود 240 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

لقمه، پاره، قطعه، پارهای ازچیزی، تک هم گفته شده، بزنر، بزی که پیشاپیش گله حرکت کند، پیشروگله
( اسم ) قطعه پاره ای از چیزی.یا تکه گرفتن برای کسی.برای او پاپوش دوختن. یا خوب تکه ( تیکه ) ایست. دختر خوشگلی است.
در تداول عامه چیز جالب توجه زن زیبا و خوشگل